Хонгор бүсгүйн хайрын тэнгэрт дүүлж яваа бүргэд
Хоног өдрийн зугаа цэнгэлийн нуураас холдож яваа загас
Хорвоогийн бартаанд бүдэрсэн ч өндийж яваа ноён нуруу
Эцэс төгсгөлгүй цэгээн гунигт шаналаад
Нулимсаа арчаад инээж яваа
Аяа миний хорин таван нас
Туулах тавилант ертөнцдөө зун болж дэлгэрсэн
Дурсах дурсамжынхаа хэлхээнд охь нь болж гоёсон
Алдаа онооны заагаас
Айдсаа нуусан бардамнал
Ухаалаг төрсөн бүсгүйн харцнаас
Үгээ цэнэсэн ичингүйрэл
Унаж тусаж босоод урагшаа гишгэж яваа
Аяа миний хорин таван нас